فدولا

این سوالی است که درصد بالایی از سرچ را در گوگل به خود اختصاص داده است و نشان می دهد که بسیاری از افراد برای مطلع شدن از بیماری خود، تمایلی به مراجعه به پزشک ندارند. متاسفانه ام اس یک بیماری فوق پیشرفته و پیچیده عصبی است که باید با متودهای درمانی پیشرفته تشخیص داده شود. این که بگوییم تشخیص خانگی ام اس غیرممکن است اصلا جمله درستی نیست، چراکه این بیماری اگر وارد مراحل پیشرفته شود، علائم نسبتا شدیدی را در فیولوژیک و حالات رفتاری بروز می دهد. برای مثال بی حسی ها دائمی و متناوب که دلیلی ندارند، می توانند نشانه ای از ام اس باشند.

البته در سال 2013 در نشریه دیلی میل مقاله ای منتشر شد که بیان می کرد تشخیص خانگی ام اس در مراحل اولیه و میانی هم امکان پذیر است. البته این مقاله این موضوع را هم متذکر شد که این روش تشخیص و درمان ام اس برای تمام بیماران پاسخگو نیست. برای آن که بتوانید به تشخیص خانگی ام اس بپردازید، باید علائم این بیماری را به خوبی بشناسید که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت اما در کل تشخیص ام اس در خانه و تجویز روش های درمانی کار درستی نیست و حتما باید تمام روند تشخیص و درمان زیر نظر پزشک باشد.

همان گونه که می دانید ام اس یک اختلال نورواتوایمیون است که در آن سلول های بافت CNS مورد تهاجم قرار می گیرند. بسیاری از بیماران با شنیدن این موضوع برایشان این سوال پیش می آید که ایا بیماری ام اس کشنده است؟

اگرچه ام اس اختلال زیادی را برای فرد به همراه دارد و می تواند توانایی های زیادی را از بیمار سلب کند؛ اما به هیچ وجه به عنوان یک بیماری کشنده شناسایی نشده است. تحقیقات زیادی برای بررسی میزان آسیب های ام اس و درصد کشندگی آن انجام شده است؛ اما نتایج همگی آن ها حاکی از آن است که بیماری ام اس یک بیماری محدود کننده بوده و به هیچ وجه باعث مرگ نمی شود.

منظور از محدودکننده بودن این نیست که فرد به طور کامل فلج می شود، بلکه منظور این است که برخی از حرکت ها برای او سخت می شود. اخیرا یک مقاله جالب در بریتانیا منتشر که عنوان آن «درمان ام اس یا مرگ بود». این مقاله بیماران را بسیار مضطرب ساخت؛ اما حقیقت چیز دیگری بود.

خلاصه این مقاله به شرح زیر است. «شاید تصور عامه این باشد که بیماری ام اس کشنده است؛ اما این بیماری به هیچ وجه کشنده نیست و تنها دلیلی که می توان برای کشنده بودن آن بیان کرد این است که فرد با اختلالات حرکتی ایجاد شده به بیرون از منزل برود و سانحه ای برای او روی دهد.»

در بیماری MS معمولا زمانی که سیستم ایمنی بدن گرفتار اختلال نورولوژیک شود، علائم ام اس شروع می شوند که در این صورت پالس ‌ها و داده‌ های الکتریکی که در طول نورون ها وجود دارند، از سرعتشان کاسته می ‌شود. میلین ممکن است بعد از حمله به ترمیم خود بپردازد، اما تاثیرات آن باقی مانده و چون زخم در آن دیده می‌ شود، هر چه بیشتر سلول های عصبی تحت تاثیر قرار بگیرند، مشکلات بیشتری را برای فرد به‌ وجود می ‌آورند که به طبع آن، علائم بیماری ام اس شدیدتر خواهد بود.

این اختلالات درسیستم سنترال نورال بر روی چشم، کنترل گفتار، راه رفتن، نوشتن و حافظه تاثیر خواهد گذاشت. معمولا علائم اولیه بیماری ام اس خفیف هستند و ممکن است فرد متوجه آن ها نشود؛ اما به طور کلی هرچه زمان می گذرد، علائم بیشتر خود را نمایان می سازند. توجه داشته باشید که جدی گرفتن علائم و اقدام زودهنگام، موثرترین قدم در درمان ام اس است.